Op 11 maart 2015 deed de Raad van State een belangrijke uitspraak in een zaak van ons kantoor. In deze zaak staan wij een tweetal omwonenden bij die in de nabijheid van een schutterij wonen. Vroeger schoten de leden van de schutterij in de vrije lucht. Om lood in de bodem te voorkomen, wordt er sinds enige tijd op een hark met kogelvangers geschoten. Deze kogelvangers zorgen voor beduidend meer geluidsoverlast.
Schietactiviteiten
In het verleden was voor deze schietactiviteiten een milieuvergunning nodig en die kon niet worden verleend, omdat niet aan de geluidsvoorschriften kon worden voldaan. De wetgever kwam met een rigoureuze oplossing door de schietactiviteiten onder het Activiteitenbesluit te brengen en het geluid van het schietlawaai uit te zonderen. Daarmee haal je hét milieuaspect uit de regelgeving, blijft de overlast bestaan maar kan er niet meer op gehandhaafd worden. Ter vergelijking, in de auto gaat een controlelampje voor het bijvullen van de olie branden. In plaats van de olie bij te vullen, los je het probleem op door het controlelampje uit het dashboard te verwijderen.
Zorgplichtbepaling
Het uitzonderen van het schietlawaai was reden om op basis van de ‘zorgplichtbepaling’ van het Activiteitenbesluit toch om handhaving te vragen. Dat is een lastige route. Handhaving op basis van de zorgplichtbepaling kan alleen als hierover niet uitdrukkelijk iets in het Activiteitenbesluit is geregeld. Zowel de rechtbank als de Raad van State vonden dat er in dit geval niet op basis van de zorgplichtbepaling gehandhaafd hoefde te worden, omdat de wetgever uitdrukkelijk het schietlawaai had uitgezonderd.
Bouwbesluit
Opvallend was echter, dat de bezwaarschriftencommissie (bij de behandeling van het bezwaarschrift), werd artikel 7.22 van het Bouwbesluit op de proppen kwam. Dit artikel is een restbepaling op basis waarvan handelingen die overlast kunnen veroorzaken, alsnog aangepakt kunnen worden.
Gemeente Horst aan de Maas
De gemeente Horst aan de Maas vond dat dit artikel 7.22 van het Bouwbesluit niet van toepassing was, omdat bij het vaststellen van het bestemmingsplan al was gekeken naar het geluid. De Raad van State was het daar niet mee eens en stelde dat de gemeente niet inzichtelijk had gemaakt of het Bouwbesluit was overtreden. Dit betekent dat de gemeente hierover alsnog dient uit te laten.
Activiteitenbesluit
Een ander belangrijk onderdeel van de uitspraak gaat over de inhoud van het handhavingsverzoek. In het handhavingsverzoek was om handhaving van het Activiteitenbesluit verzocht. Tijdens de hoorzitting bij de bezwaarschriftencommissie werd artikel 7.22 van het Bouwbesluit ter sprake gebracht door een lid van de commissie. De gemeente heeft in de beslissing op bezwaar vervolgens een standpunt ingenomen over de restbepaling. De rechtbank vond dat het Bouwbesluit buiten beschouwing moest worden gelaten, omdat het geen onderdeel uitmaakte van het handhavingsverzoek van de omwonenden. De Raad van State oordeelde dat de gemeente Horst aan de Maas het handhavingsverzoek ruim had mogen uitleggen en dat het Bouwbesluit niet buiten de reikwijdte van het verzoek valt. De gedraging (het veroorzaken van geluidhinder door de schutterij) verandert immers niet. Hieruit volgt dat met name de gedraging leidend is voor het antwoord op de vraag hoe ruim een handhavingsverzoek moet worden uitgelegd. Anders gezegd, bij het beoordelen van de vraag of een gedraging een bestuursrechtelijke handhaafbare overtreding behelst, moet de gemeente niet alleen kijken naar wat in het handhavingsverzoek is vermeld, maar ook (ambtshalve) kijken of het in strijd met eventuele andere regelgeving is.
Meer informatie?
Voor meer informatie over dit onderwerp, kunt u contact opnemen met Ruud Verkoijen, advocaat Overheid + Omgeving via telefoonnummer 0493-331474 of via r.verkoijen@gca.nl
