In de Wet Werk en Zekerheid is geregeld dat een werknemer die wordt ontslagen na een dienstverband van 2 jaar of langer in beginsel aanspraak kan maken op de zogenaamde transitievergoeding. Deze transitievergoeding kan (bij een lang dienstverband) oplopen tot een bedrag van € 75.000,- of een jaarsalaris, indien dat jaarsalaris hoger is dan dit bedrag.
De wetgever heeft geen onderscheid gemaakt tussen arbeidsgeschikte en arbeidsongeschikte werknemers. Dit betekent dat ook een transitievergoeding verschuldigd is aan een werknemer die na 2 jaar ziekte wordt ontslagen. Veel werkgevers vinden dit onredelijk, omdat zij in de 2 jaar daarvoor al verplicht zijn geweest het loon aan de werknemer door te betalen en daarnaast allerlei re-integratiekosten hebben moeten maken, terwijl hier vaak geen productiviteit tegenover heeft gestaan.
Het vorenstaande heeft er in praktijk dan ook toe geleid dat werkgevers er vaak voor kiezen een werknemer na 2 jaar ziekte niet meer voor ontslag in aanmerking te brengen, maar het dienstverband in stand te laten. Omdat er geen sprake is van ontslag is er dan geen transitievergoeding verschuldigd. Ook van een verplichting tot loondoorbetaling is geen sprake meer, omdat deze verplichting aldus na 2 jaar ziekte eindigt. Op deze manier ontstaat een zogenaamd slapend of leeg dienstverband.
In de rechtspraak is recentelijk herhaaldelijk de vraag aan de orde gesteld of een werkgever hiermee in strijd handelt met goed werkgeverschap en/of misbruik van recht maakt en om die reden veroordeeld kan worden de werknemer alsnog een (ontslag)vergoeding te betalen, al dan niet indien de werknemer zelf om ontbinding van de arbeidsovereenkomst verzoekt. Deze vraag is tot op heden door de rechter(s) ontkennend beantwoordt. Op de werkgever rust juridisch geen verplichting een arbeidsovereenkomst te beëindigen. Het in stand laten van een slapend dienstverband leidt niet tot ernstig verwijtbaar handelen van de zijde van de werkgever, zelfs niet indien dit enkel gebeurt om onder de verplichting uit te komen de transitievergoeding te moeten betalen. De werkgever is in een dergelijk geval dan ook niet gehouden tot het betalen van enige vergoeding aan de werknemer.
In het vervolg op deze rechterlijke uitspraken heeft Minister Asscher inmiddels laten weten te overwegen de Wet Werk en Zekerheid aan te passen, in die zin dat er geen transitievergoeding meer aan de werknemer verschuldigd zal zijn na 2 jaar ziekte, als de werkgever zich aantoonbaar goed heeft ingespannen ten behoeve van de re-integratie van deze werknemer.
Indien deze aanpassing daadwerkelijk wordt doorgevoerd, zal dit er vermoedelijk toe gaan leiden dat vele slapende dienstverbanden alsnog beëindigd zullen gaan worden. Vanuit werkgeversperspectief bezien zou dit een goede ontwikkeling zijn. Bij het in stand laten van een slapend dienstverband wordt immers ook het risico genomen dat de werknemer, indien er weer re-integratiemogelijkheden zijn, aanspraak maakt op werkhervatting en het daarmee overeenkomende loon.
Voor meer informatie over dit onderwerp kunt u contact opnemen met Maud Saes, advocaat Arbeid, via m.saes@gca.nl of 0493-352070.
