Erfenis aanvaarden of verwerpen?
Erfgenaam wordt je op basis van de wet (als er geen testament is) of omdat je tot erfgenaam bent benoemd in een testament. Een erfgenaam heeft 3 keuzes op het moment dat hij gerechtigd is tot een nalatenschap:
• De nalatenschap aanvaarden
• De nalatenschap verwerpen
• De nalatenschap beneficiair aanvaarden.
De keuze is belangrijk omdat een eenmaal gemaakte keuze niet ongedaan kan worden gemaakt!
Zuiver aanvaarden
Als je de erfenis zuiver aanvaardt, deel je samen met de andere erfgenamen mee in alle goederen de overleden persoon maar wordt je ook aansprakelijk voor diens schulden. Zijn de schulden hoger dan het vermogen dat er is, dan zul je met je eigen middelen (privévermogen) de schulden moeten voldoen.
Let op: ook uit bepaalde gedragingen kan worden afgeleid dat je de nalatenschap zuiver hebt aanvaard. Bijvoorbeeld als je de bezittingen van de overledene opruimt of weggooit of openstaande rekeningen voldoet.
Verwerpen
Je kunt een erfenis weigeren. Dit wordt verwerpen genoemd. Je bent dan niet verantwoordelijk voor de nalatenschap en niet betrokken bij de afwikkeling ervan. Houdt er rekening mee dat je helemaal niets ontvangt uit de nalatenschap. Je bent ook niet aansprakelijk voor de schulden.
Dit lijkt dus een goede optie op het moment dat je zeker weet dat de nalatenschap negatief is. Een nadeel van verwerpen kan zijn dat je kinderen in jouw plaats erfgenaam worden en je hen dus vervolgens opzadelt met de negatieve nalatenschap.
Beneficiaire aanvaarding
Beneficiaire aanvaarding kan worden gezien als een aanvaarding onder het voorbehoud dat de nalatenschap positief is. Je bent dan niet verantwoordelijk voor schulden. Beneficiaire aanvaarding brengt wel de nodige verplichtingen met zich mee: zo moet een boedelbeschrijving worden gemaakt en moeten de schuldeisers eerst worden betaald.
Laat je goed informeren, met name op het moment dat al snel duidelijk is dat de nalatenschap negatief is. Als de schuldeisers door onjuist handelen worden benadeeld, kun je als erfgenaam alsnog aansprakelijk worden gesteld!
Onterfd?
De erflater kan zelf zijn erfgenamen aanwijzen in een testament. Daarbij kan de erflater er om allerlei redenen voor kiezen om niet zijn kinderen te benoemen. Als kind kun je dus voor de – vaak onaangename – situatie komen te staan dat je onterfd bent. Een onterfd kind staat niet helemaal buiten spel: er kan altijd een beroep worden gedaan op de legitieme portie. Laat je over de verschillende mogelijkheden informeren
