Stel dat je een kamer zou willen verhuren van je woning, of juist ergens een kamer zou willen huren, dan sta je misschien niet als eerste stil bij de vraag of dit wel is toegestaan. Toch kan het antwoord op de vraag of kamerverhuur mag, van belang zijn!
Over deze vraag heeft de hoogste bestuursrechter onlangs een interessante uitspraak gedaan. De kwestie speelde zich af in Castenray (gemeente Venray). In de voor ‘wonen’ bestemde voormalige boerderij verhuurde de eigenaar (die daar eveneens, met zijn zoon, woont) kamers aan vier andere personen. Het college van burgemeester en wethouders had zich op het standpunt gesteld dat dit volgens het bestemmingsplan niet was toegestaan en had aan de eigenaar een last onder dwangsom opgelegd. De kamerverhuur moest stoppen. De eigenaar heeft hiertegen bezwaar gemaakt en vervolgens beroep bij de rechtbank Limburg ingesteld. Beide werden afgewezen. De eigenaar was het hier niet mee eens en ging in hoger beroep.
Daar kreeg hij gelijk. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelde dat er in de bestemmingsplanregels geen relatie is gelegd tussen de begripsomschrijving van een ‘woning’ en het gebruik (van een pand) voor ‘wonen’. Dat betekent dat er weliswaar slechts één woning is toegestaan op het perceel (en die is dan slechts geschikt en bestemd voor de huisvesting van één huishouden), maar dat betekent niét dat het gebruik daarvan voor kamerverhuur aan niet tot het gezin behorende personen in dit geval verboden is! Dat komt omdat de term ‘wonen’ in de het bestemmingsplan niet gedefinieerd is en dus (zo heeft deze rechter ook eerder uitgesproken) gekeken moet worden naar het algemeen spraakgebruik. Daarin worden onder ‘wonen’ diverse, uiteenlopende vormen van huisvesting verstaan. Alleen het gebruik voor huisvesting van tijdelijke werknemers was hier in het bestemmingsplan uitdrukkelijk verboden. Nu daar geen sprake van was, mocht het college van burgemeester en wethouders in dit geval niet handhavend optreden, aldus de Afdeling bestuursrechtspraak. Dat ter plaatse slechts één woning was toegestaan mocht het college ook niet baten. Dit ziet slechts op de bouw ervan en niet op het gebruik.
De les die hiervan geleerd kan worden, is dat het in ieder geval loont om de geldende bestemmingsplanregels héél secuur te bestuderen om te weten of een kamerverhuurconstructie in de praktijk is toegestaan. Het komt namelijk dus heel erg nauw hoe de begripsomschrijvingen in het betreffende bestemmingsplan zijn opgenomen. Mocht je als eigenaar van een woning overwegen om een kamer te verhuren of juist geconfronteerd worden met handhavend optreden door de gemeente dan kan het zinvol zijn om hier gedegen advies over in te winnen!
Vragen?
Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem contact op met Annelies Plooij, via de mail (a.plooij@gca.nl) of via de telefoon (0493-352070)
Meld je aan voor de nieuwsbrief!
Wil je op de hoogte blijven van de juridische ontwikkelingen? Meld je dan GRATIS aan voor dé juridische nieuwsbrief!
