Het is 08.35 uur; de backoffice van G+C is net aan de werkdag begonnen en het parkeerterrein dat normaal vol is, toont nu lege vakken. Ons secretariaat is veranderd, bijna iedere secretaresse zit in haar eigen ‘vissenkommetje’, beschermd door spat-/kuchschermen (het woord alleen al klinkt afstotend). De bureaus zijn slechts beperkt bezet. Corona regeert en doet dat verplicht streng. Corona bepaalt wie er mogen werken en hoe.
In ieder geval op minimaal 1.5 meter afstand van elkaar. Het dagelijks koffiekwartiertje is stopgezet. Niet meer bewust van je stoel af om je zitvlees te activeren voor kort overleg met een collega op de 1e verdieping, maar terug naar afgeschafte gewoontes, toen we voor een vraag met elkaar belden of mailden. Ik ben nu al benieuwd naar de ongetwijfeld goedbedoelde tips van creatieve collega’s hoe ons zitvlees in conditie én vorm kan blijven.
Onze advocaten en juristen volgen de RIVM regels en werken zoveel mogelijk thuis, maar ze houden ons digitaal meer bezig dan normaal. Ze komen nu slechts sporadisch op kantoor, maar we spreken hen daarentegen vaker via de telefoon en ook zien we elkaar regelmatig via een Zoom-meeting of FaceTime. Het is niet alleen nuttig, maar ook gezellig en verrassend: collega’s die tot groot vermaak baarden lieten staan, die steeds langer werden; ook bijzondere kapsels kwamen in beeld maar natuurlijk ook kindergelach of kinderen, die op de achtergrond duidelijk een geschil hadden en een keer zelfs een papegaai, die zijn mening wilde geven.
De reeds lang geplande overstap naar een ander softwareprogramma vond onlangs plaats, maar bleek in Coronatijd een nog grotere uitdaging dan normaal. Digitaal uitleg krijgen over een nieuwe werkwijze terwijl je in je uppie thuiszit, is zeker niet ideaal en in de eerste weken erna waren sommige reacties niet enthousiast (understatement!). Gelukkig had een aantal collega’s het programma van tevoren al uitgebreid getest en zij hielpen de rest met veel geduld … soms met héél veel geduld (hartelijk dank hiervoor!). Wij zijn echter doorzetters en leren van elkaar, zodat de frustratie en ergernis verdwijnt en er optimisme voor in de plaats komt.
Dat Corona ook voordelen heeft, is een leuke bijkomstigheid, maar niet zo belangrijk dat we ermee willen blijven werken. Het oordeel is nl. eenvoudig en eenduidig: Corona is schuldig… aan bijna alles, dus pleiten wij voor een omgevingsverbod. Corona moet weg en vooral wegblijven!
Maar… ook met Corona blijven wij – apart maar toch samen – sterk, gedreven én anders. Echt wel!
